Radon jest bardzo radioaktywnym gazem, należące do rodziny tzw. gazów szlachetnych lub obojętnych. E' tanto pericoloso quanto insidioso poiché non può essere percepito con i normali sensi in quanto risulta incolore, bezwonny i bez smaku.
Radon jest produkowany we własnym zakresie przez “rozpad jądrowy” z Radu, inny bardzo radioaktywny pierwiastek, który z kolei powstaje w wyniku rozpadu uranu.
Pierwiastki te zawsze były obecne w przyrodzie w różnych ilościach w skorupie ziemskiej. Może więc być również obecny w materiałach budowlanych, ponieważ składniki, z których są wykonane, są wydobywane z tej samej ziemi.
Możemy go znaleźć w procentach prawie zawsze zawartych w, w tufie, w cegłach, w pucolanach, w granitach, Itd.). Radon-222 ma okres półtrwania wynoszący 3,82 dni i dryf, dla rozpadu alfa, z rozpadu uranu-238 w rad-226
Radon jest niebezpieczny dla zdrowia?
Światowa Organizacja Zdrowia zidentyfikowała radon jako drugi czynnik ryzyka wystąpienia raka płuc.
Szacuje się, że we Włoszech radon powoduje do 6.000 ofiar każdego roku, podczas gdy w USA jeden na 15 domów jest uważany za zagrożony radonem.
I’ Gaz szlachetny, który jest znacznie cięższy od powietrza i jest również rozpuszczalny w wodzie, z tych powodów z gleby lub materiałów budowlanych, z których pochodzi, Łatwo się rozprzestrzenia i może rozprzestrzeniać się w budynkach, wykorzystanie drobnych pęknięć i porowatości posadzek.
Udaje mu się więc po cichu wtargnąć do lokalu, gromadzące się zwłaszcza w piwnicach i piwnicach.
We Włoszech nadal nie ma prawa, które określałoby maksymalny dopuszczalny limit stężenia radonu w domach prywatnych.
Jednakże odniesiono się do poziomów zalecanych przez Wspólnotę Europejską, które są: 200 Bq/m³ dla nowych domów i: 400 Bq/m³ dla istniejących.
Z drugiej strony, jeśli chodzi o miejsce pracy, Włochy z dekretem ustawodawczym z dnia 26 maja 2000 r., n. 241 ustala maksymalny poziom 500 Bq/m³. Względny udział różnych źródeł promieniotwórczych.
Narodowy Instytut Fizyki Jądrowej wyjaśnia, w jaki sposób najbardziej znaczący wkład w promieniotwórczość środowiskową w miejscach, w których żyjemy, wynosi ponad 60%, oznaczane przez gaz radon.
Po drugie, istnieją inne pomniejsze źródła promieniowania, które zamiast tego zależą od materiałów, które nas otaczają (tuf, Granit, Itd.), które na ogół często występują w naszym własnym domu. W praktyce nie ma miejsca na świecie, w którym nie ma radonu.
Na zewnątrz nie może osiągać wysokich stężeń, ale w pomieszczeniach (szczególnie w piwnicach), mogą osiągać wysokie stężenia, które zagrażają zdrowiu ludzi. Produkty powstające w wyniku rozpadu jądrowego są również bardzo radioaktywne, a w przypadku wdychania mogą spowodować poważne uszkodzenie dróg oddechowych.
Gdzie można znaleźć radon.
Radon jest szeroko rozpowszechniony w skorupie ziemskiej i można go znaleźć rozpuszczony w wodzie oraz w licznych skałach pochodzenia wulkanicznego, jak granit, Pucolan, tufy, Lawa.
Jednak stężenie różni się w zależności od obszarów, W związku z tym na niektórych terytoriach można odnotować szczególnie wysokie poziomy radonu.
Na zewnątrz ma tendencję do szybkiego rozpraszania się, ale w wodzie sprawy mają się zupełnie inaczej, ponieważ może być obecny w postaci rozpuszczonego gazu, w ten sposób staje się bardziej niebezpieczny.
W rzeczywistości może być transportowany drogami wodnymi nawet na duże odległości, z prawdopodobieństwem, że mógłby on następnie wlać się do warstw wodonośnych.
Które budynki są najbardziej zagrożone radonem
Obecność radonu można było znaleźć w domach zbudowanych na glebach granitowych lub wulkanicznych, lub w pobliżu wulkanów lub na glebach bogatych w tuf.
Można go również spotkać w budynkach, których fundamenty zostały posadowione bezpośrednio na gruncie, piwnice i piwnice. W konstrukcjach z glin na bazie granitu, tuf, porfir, kamienie lawowe i cementy pochodzenia pucolanowego.
W związku z tym oczywiste jest, że we Włoszech najbardziej zagrożonymi materiałami są pucolany, peperino z Lacjum i tuf Kampanii.
Oczywiście stężenie radonu jest wyższe na niższych piętrach, ale udaje mu się również rozprzestrzenić na wyższe piętra.
Naturalne różnice temperatur między niższymi i wyższymi piętrami tworzą ruchy konwekcyjne, które umożliwiają unoszenie się gazu.
Dzieje się tak zwłaszcza zimą, gdy ogrzewanie jest włączone, poprzez obecność prądów wstępujących, które powstają w kominach, oraz w łazienkowych i kuchennych systemach wyciągowych.
W takim przypadku zalecana jest odpowiednia i stała wentylacja pomieszczeń.